stadia.gr/forum

[Asimov]

Το παλιο μουσειο δε ειναι λυση. Κατα τη γνωμη μου ουτε αυτο επρεπε να γινει. Ο χωρος επρεπε και πρεπει να μεινει ανεγγιχτος. Τα γλυπτα επρεπε να ειναι ΠΑΝΩ στον φυσικο τους χωρο. Αν δεν ειναι εκει τοτε το ΚΟΝΤΑ και το ΜΑΚΡΙΑ δεν διαφερουν. Ειδικα αν ο φυσικος χωρος καπελωνεται εξαιτιας τους. Ας ειναι και στη... Μαγουλα αν αυτο δεν καταστρεφει αντι να αναδεικνυει.

[Lucretius]

Η ιστορία του παλιού μουσείου της ακρόπολης είναι και αυτή τραγική. Με λίγα λόγια, το αίτημα της στέγασης των ευρηματων των ανασκαφών Ross, Καββαδιά Κawerau και Πιττάκη στην ακρόπολη οδήγησε στην κατασκευή ενός "προσωρινού" κτηρίου σε σχέδια Κάλκου και με όσο το δυνατόν μικρότερη οπτική όχληση των μνημεία.Μπορώ να σας δώσω και την μακροσκελή ιστορια αν το θέλετε!

[Lucretius]

Από την Ελευθεροτυπία

"Εικονικός Παρθενώνας στο Βρετανικό Μουσείο


Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ


Νέα φιλόδοξα σχέδια για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα αποκαλύπτει το Βρετανικό Μουσείο. Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Τάιμς», που έχει τίτλο «Το αντίγραφο των Ελγινείων, ένα εικονικό παζλ», το Βρετανικό Μουσείο φιλοδοξεί να κατασκευάσει πιστό έγχρωμο αντίγραφο των Γλυπτών για πρώτη φορά ύστερα από 2.000 χρόνια».


Οπως γράφουν οι «Τάιμς», εκατοντάδες κομμάτια των Γλυπτών του Παρθενώνα, τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε δέκα μουσεία σε οκτώ χώρες, θα βρεθούν για πρώτη φορά κάτω από την ίδια στέγη για να διαβαστούν ηλεκτρονικά με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Στη συνέχεια θα κατασκευαστεί ακριβές αντίγραφο και μάλιστα έγχρωμο. Οπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι του Βρετανικού Μουσείου, τα αντίγραφα, που θα κατασκευαστούν με τη χρήση λέιζερ, θα ενισχύσουν την εκπαιδευτική αξία των Γλυπτών καθώς τα αντίγραφα θα γίνουν με μεγαλύτερη άνεση αντικείμενο μελέτης. «Θα μπορούμε για πρώτη φορά να δούμε στις τρεις διαστάσεις πώς ήταν στο παρελθόν ο Παρθενώνας», λέει εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου.

Ηδη, μάλιστα, έχουν «διαβαστεί ηλεκτρονικά» και είναι έτοιμα προς κατασκευή τα τμήματα της μετώπης που απεικονίζουν τη μάχη των Κενταύρων και των Λαπίθων.

Το Βρετανικό Μουσείο έχει αποσπάσει δεσμεύσεις για συνεργασία από επτά μουσεία. Γλυπτά του Παρθενώνα εκτίθενται εκτός από το Λονδίνο και την Αθήνα, στη Ρώμη, στο Παλέρμο, στο Παρίσι, στο Μόναχο, τη Χαϊδελβέργη, στο Βούρτζμπουργκ, στην Κοπεγχάγη και στη Βιέννη. Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει απαντήσει στο εγχείρημα του Βρετανικού Μουσείου. Οι «Τάιμς», πάντως, χαρακτηρίζουν την πρωτοβουλία «δραματική εξέλιξη, εάν ληφθεί υπόψη η συνεχής άρνηση της Βρετανίας να επιστρέψει τα Γλυπτά στην Αθήνα εν όψει των Ολυμπιακών». Εκτός από το θέμα της μελέτης, εκτιμάται ότι αυτή η κίνηση του Βρετανικού Μουσείου γίνεται για να ενισχύσει τα επιχειρήματα της παραμονής τους στη Βρετανία, καθώς εκπρόσωπος του Μουσείου δηλώνει χαρακτηριστικά: «Με τη χρήση της νέας τεχνολογίας, περισσότερες από μία χώρες θα μπορούν να έχουν ακριβή σετ αντιγράφων των Γλυπτών».

Το δημοσίευμα των «Τάιμς» σημειώνει, πάντως, ότι «η ανακατασκευή των Γλυπτών του Παρθενώνα θα είναι ελλιπής καθώς ένα μεγάλο μέρος των αυθεντικών Γλυπτών έχει χαθεί για πάντα εξαιτίας της παρέμβασης του ανθρώπου και των φυσικών καταστροφών τα τελευταία 2.450 χρόνια».

Συνάντηση στην Ουκρανία

Συνάντηση για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα γίνεται σήμερα στο Λογοτεχνικό Μουσείο της Οδησσού, στην Ουκρανία. Την πρωτοβουλία της συνάντησης είχε το παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στην Οδησσό. Στη συζήτηση θα συμμετάσχουν το Ουκρανικό Ιδρυμα Πολιτισμού, η ένωση καλλιτεχνών, οι ενώσεις ηθοποιών, φωτογράφων, συγγραφέων, σκηνοθετών κινηματογράφου και αρχιτεκτόνων, το κοινωφελές ίδρυμα Ν. Ρέριχ, ο δήμος της Οδησσού, η διεύθυνση Πολιτισμού της Νομαρχίας, όλα τα πολιτιστικά κέντρα, η ένωση πρυτάνεων της νότιας Ουκρανίας και η Επιτροπή Ειρήνης της πόλης. Την πρωτοβουλία του ΕΙΠ υποστηρίζουν επίσης εκπρόσωποι της Εκκλησίας, όλων των μουσείων της πόλης, η διεύθυνση προστασίας των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς, η αρχιτεκτονική σχολή και οι εκπρόσωποι του επιστημονικού, πολιτιστικού και καλλιτεχνικού κόσμου της πόλης.

Αφορμή για την οργάνωση της συνάντησης στάθηκε, η έκθεση που προηγήθηκε, της Δυτικής Ζωφόρου του Παρθενώνα που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό. Μετά τη συζήτηση, θα συνταχθεί έγγραφο-ψήφισμα προς τον πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας στο Κίεβο."

Χωρίς να σχολιάσω τις ηλιθιότητες των Άγγλων, αυτό που μου τη δίνει είναι η ασχετοσύνη της κοπέλας. Ο παρθενώνας δεν έχει μιά μετόπη (και φυσικά δεν γράφεται "μετώπη")... για την ακρίβεια έχει 92 (απο 16 σε ανατολική και δυτική πλευρά, 32 σε βόρεια και νότια). και εκτός από την κενταυρομαχία υπάρχει ακόμη αμαζονομαχία, άλωση της Τροίας και Γιγαντομαχία. Ας είμαστε τουλάχιστον ακριβείς (για να μην μας παίρνουν στο ψιλό).


Υγ: αφού «Με τη χρήση της νέας τεχνολογίας, περισσότερες από μία χώρες θα μπορούν να έχουν ακριβή σετ αντιγράφων των Γλυπτών», γιατί δεν κρατούν αυτοί τα αντίγραφα να μας επιστρέψουν τα πρωτότυπα;

[Ypsilon]

@ Asimov

Δεν ξέρω τι θα πει "ειδικά αν ο φυσικός χώρος καπελώνεται εξαιτίας τους".

Τα μάρμαρα του Παρθενώνα δεν αιτιώνται για τίποτα. Δεν μπορεί να "φταίει" ένα ανέγγιχτο κομμάτι της ιστορίας τού τόπου, επειδή καπελώθηκε ο...φυσικός χώρος των πανάθλιων πολυκατοικιών που γκρεμίστηκαν. Για χάρη τους γκρεμίστηκαν, όχι εξαιτίας τους!!

Σχετικά με την άποψή σου περί της αξίας των απαλλοτριώσεων ως πρόσφορο μέτρο για την αύξηση του αστικού πρασίνου, φυσικά και δεν θα διαφωνήσω. Σκέψου όμως, υπήρχε ποτέ περίπτωση να έρθει το κράτος στα καλά καθούμενα στην πιο προνομιακή γωνιά της Αθήνας, και να πει ότι θα κατεδαφίσει πολυκατοικίες για να φτιάξει πράσινο;
Ειδικά όταν μόλις έχει τελειώσει στην περιοχή μια τεράστια ανάπλαση που απέδωσε στην πόλη εκατοντάδες επιπλέον στρέμματα ελεύθερου χώρου και πρασίνου λόγω της πεζοδρόμησης;

Άρα, κάτι άλλο συνέβη και αυτό είναι το προφανές: Τα γλυπτά πρέπει να βρίσκονται σε άμεση επαφή με τον φυσικό τους χώρο. Αν ένα κράτος δεν είναι ικανό να διευκολύνει και να εμπεδώνει την ιστορική συνέχεια, τότε τι θα πρέπει να κάνει; Να είναι απλώς ένας απρόσωπος διαχειριστικός φορέας για τα ζητήματα της καθημερινότητας;
Εκτός αν στ' αλήθεια πιστεύεις ότι τα γλυπτά θα έπρεπε να αναρτηθούν πάνω σε έναν ναό που δεν μπορεί καλά καλά να σηκώσει ούτε το ίδιο του το βάρος από τη γυψοποίηση που έχει υποστεί το μάρμαρο λόγω της φθοράς του χρόνου και της μόλυνσης. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τους εκατοντάδες τόνους που ζυγίζουν συνολικά τα αποσπασμένα μάρμαρα.

Εγώ πάντως, και μόνο από την κατεδάφιση αυτών των 15 πανάθλιων πολυκατοικιών είμαι πανευτυχής. Ανάσανε λίγο ο τόπος από τη βρωμιά και την αυθαιρεσία του καταφερτζή Ελληνάρα μηχανικού που πήγε κι έχτισε εκτρώματα κάτω από την Ακρόπολη.
Το γεγονός ότι στη θέση 15 άθλιων κτισμάτων θα μπει ένα και μοναδικό το οποίο θα αποτελεί σημείο αναφοράς για την παγκόσμια αρχιτεκτονική και μουσειολογία, το θεωρώ νίκη. Και φυσικά, απορρίπτω το επιχείρημα ότι είναι ποτέ δυνατόν ένα κτίριο να συνεπάγεται τόσο μπετόν όσο 15 πολυκατοικίες, για να μη μιλήσω βέβαια για την οπτική όχληση από την οποία ευτυχώς γλίτωσαν τα μάτια μας. Κι όποιος νομίζει ότι ένα μουσείο σαν κι αυτό θα αποτελεί ίσης κλίμακας οπτική όχληση σε σχέση με την προϊούσα, τότε μάλλον είναι θύμα του φανατισμού του.

Όσο για το πράσινο που θα μπορούσε να μπει στη θέση της συγκεκριμένης απαλλοτρίωσης, τα είπαμε ήδη, μην τα ξαναλέμε. Βεβαίως σε μια πόλη σαν την Αθήνα το πράσινο δεν θα είναι ποτέ αρκετό. Αλλά μην βρίσκουμε ξαφνικά πάτημα σε ένα κομμάτι γης που αποτελεί το 0,000001% της συνολικής έκτασης της πόλης, για να πούμε ότι αυτό φταίει για το χάλι της Αθήνας, και πως αν γινόταν πράσινο ειδικά αυτό το κομμάτι, η πόλη αυτή θα ήταν πολύ καλύτερη! Έχει κι παραλογισμός τα όριά του!
(Σσ: Να διευκρινίσω ότι κρίσεις και χαρακτηρισμοί δεν απευθύνονται σε σένα, βέβαια).
Κι επιτέλους ρε παιδιά για μουσείο μιλάμε, ένα νεό τοπόσημο στον ορίζοντα της πόλης, δεν μιλάμε για σούπερ μάρκετ.
Έχει πολλούς πυρήνες πολιτισμού η πρωτεύουσα, ή μήπως έχει επαρκή δείγματα σπουδαίας αστικής αρχιτεκτονικής, ούτως ώστε να μπορούμε εμείς να λέμε "ένα μουσείο πάνω, ένα μουσείο κάτω, δεν χάλασε ο κόσμος;"

Όσο για την κρατική αυθαιρεσία (σε σχέση πάντα με το μουσείο), τι ακριβώς έγινε ρε παιδιά; Τα έκλεψε τα διαμερίσματα που απαλλοτρίωσε, ή τα πήρε κοψοχρονιά; Τι επιλεκτική ευαισθησία είναι αυτή, και γιατί τα πάντα θα πρέπει να μπαίνουν αδιακρίτως στο ίδιο τσουβάλι;

[gm2263]

Εγραψες και πάλι "Υ". Κάποια στιγμή βέβαια θα πρέπει να μιλήσουμε και για τις αυθαιρεσίες του κράτους αλλά φυσικά όχι σε αυτή την περίπτωση. Το συγκεκριμένο μουσείο είναι ένα έργο τέχνης απο μόνο του. Πόσο μάλλον όταν στα σπλάχνα του θα έχει ό,τι πολυτιμότερο πολιτισμικά θα έχει να παρουσιάσει η πόλη μας.

[Demetrio]

[Asimov]

Φίλε μου Υ δεν καταλαβες τα οσα γραφω. Τα περι κρατικης αυθαιρεσιας αφορουσαν προφανως την απαραδεκτη γενικευση για τους Ελληνες και τα δικαστηρια. Δικαιωματα δεν εχουν δηλαδη οι πολιτες ή δεν πρεπει να τα διεκδικουν; Και στο κατω κατω της γραφης δεν πρεπει, εστω για καλο σκοπο, να τηρουνται οι νομιμες διαδικασιες; Παντως, απ’ οτι ξερω, στα δικαστηρια δεν κατεφυγαν μονο οι κατοχοι των πολυκατοικιων.
Τα περι 0,0000001% ειλικρινα δεν τα καταλαβα. Απο καπου πρεπει να ξεκινησει κανεις να σεβεται το περιβαλλον και το συνανθρωπο του. Ο χωρος του Ιερου βραχου ειναι μια καλη αρχη. Ειναι μαλλον «ωχαδερφισμος» να λες «ελα μωρε, τοσο τσιμεντο εχει η Αθηνα, ποιος θα προσεξει λιγο ακομα;». Εγω παντως σιγουρα. Και δε μ’ απασχολει αν το κτιριο θα ειναι η οχι μνημειο αρχιτεκτονικης. Το ερωτημα ειναι αν η κατασκευη του δικαιολογειται απο τα πραγματα. Προφανως επισης δεν υποστηριζω την τοποθετηση των μαρμαρων πανω στο μνημειο! Αυτο το στοιχημα χαθηκε χρονια πριν... Απ’ οσα γνωριζω εγιναν και προτασεις για πιο «ταπεινα» κτισματα οπου η οποια εκθεση θα σεβοταν τουλαχιστον το περιβαλλον. Απορριφθηκαν γιατι ο μεγαλοιδεατισμος και η διαθεση για προβολη επικρατησαν της σωφροσυνης. Εχεις απολυτα δικιο για την ελλειψη χωρων τεχνης σ’ αυτη την απανθρωπη πολη. Ξεχνας ομως οτι αν κατι ξεχωριζει μια πρωτοβουλια απο τις αλλες ειναι η αγαθοτητα των προθεσεων. Στην περιπτωση μας ολες οι καλες προθεσεις θυσιαζονται για ενα επικοινωνιακο παιχνιδι εντυπωσεων. Και μονο....

[Demetrio]

[Ypsilon]

Asimov, guess what: Διαφωνώ μαζί σου!!
Αρχικά εξειδίκευσα την αντίρρησή μου σχετικά με τις συνεχείς προσφυγές, μόνο στην περίπτωση του Μουσείου που εξετάζουμε εδώ. Να διευκρινίσω λοιπόν, πως η απαράδεκτη γενίκευση περί των πολιτών που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, μόνο «απαράδεκτη» και μόνο «γενίκευση» δεν είναι, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Είμαστε αντιδραστικοί και δικομανείς, ναι ή όχι;
Εννοείται πως θα ήμασταν χαμένοι αν ζούσαμε σε μια αποστειρωμένη κοινωνία όπου θα δεχόμασταν τα πάντα χωρίς αντίδραση, εκείνο όμως που μου κάνει φοβερή εντύπωση, είναι ότι οι Έλληνες δεν ξέρουν καν να διεκδικούν. Και θυμούνται τις διεκδικήσεις τους όταν μιλάμε για έργα της κλίμακας ενός μουσείου, του μετρό, ενός σταδίου κλπ κλπ. Με αυτά που γίνονται κάθε μέρα γύρω τους (και που οι ίδιοι μόνον αμέτοχοι δεν είναι), δεν είδα ποτέ μια σοβαρή και συντονισμένη αντίδραση. Δεν είδα πχ να βομβαρδίζεται το Επικρατείας από αγωγές πολιτών για την εδώ και τώρα αποκατάσταση της πλατείας Ομονοίας. Όσο προστατεύεται ο μικρόκοσμός τους, τα πάντα είναι περίπου δεδομένα και τα καταπίνουν αμάσητα επειδή κάποια στιγμή θα επωφεληθούν και οι ίδιοι. Κι όταν μιλάμε για έργα ανάπτυξης ή πολιτισμού, ξεθάβουμε το καριοφίλι κι όποιον πάρει ο χάρος.

Εν συνεχεία θυμόμαστε το Συμβούλιο Επικρατείας (διότι εμπιστευόμαστε την ανεξάρτητη δικαιοσύνη), κι όταν αυτό γνωμοδοτεί υπέρ του επίμαχου έργου, τότε δεν μας αρέσει ούτε αυτό και καταδικάζουμε την επίορκη και κατευθυνόμενη δικαιοσύνη! Μονά-ζυγά δικά μας, και για την ουσία, τσιμουδιά!! Στο τέλος μένει η εντύπωση ότι ζούμε σε μια αποδομημένη και φασίζουσα κοινωνία, μόνο και μόνο επειδή δεν έγινε το χατήρι μερικών!!

Σχετικά με το μουσείο λοιπόν, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι ο σεβασμός στο περιβάλλον από κάπου πρέπει να ξεκινήσει, όσο μικρό κι αν είναι σε έκταση το επίμαχο αντικείμενο. Ναι αλλά εδώ δεν καταπατήθηκε ελεύθερη έκταση για να χτιστεί το Μουσείο, δεν έγινε το ίδιο που έγινε με το κτήμα Θων ή το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο πάρκο Ριζάρη που κι εμένα με βρίσκουν αντίθετο (για το δεύτερο δεν έχω σιγουρευτεί ακόμα). Έτσι όπως έχει καταντήσει η Αθήνα, δυστυχώς (το παραδέχομαι κι εγώ) πρέπει να σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα. Αλλιώς κάθεσαι στην πείνα και δεν κάνεις τίποτα. Θέλω να πω ότι προκειμένου να χτιστεί κάποιο κοινωφελές έργο, δύο λύσεις υπάρχουν, μια απαράδεκτη και μια επιβεβλημένη: Ή θα καταστραφεί πράσινο, ή θα γκρεμιστούν παλιά κτίρια. Στην περίπτωσή μας έγινε το δεύτερο. Γιατί είναι τόσο κακό; Υπήρχε εναλλακτική;
Δέκα ρημαδο-κτήρια της προκοπής έχει όλα κι όλα αυτή η πόλη, κι όλα είναι του 19ου αιώνα. (Κοινοβούλιο, τριλογία νεοκλασσικών στην Πανεπιστημίου, Αρχαιολογικό Μουσείο, Εθνικό θέατρο, Αρσάκειο στη Σταδίου, Ζάππειο, Εθνική τράπεζα στην Κοτζιά και 2-3 ακόμα). Για πάνω από 100 (!) χρόνια, έργα ανθρώπων δεν έχει δει αυτή η έρημη πόλη, κι αυτό είναι πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο! Για την ακρίβεια, είναι ντροπή για εμάς, είναι σκέτη ξεφτίλα και δείχνει ποιοί είμαστε και πώς αντιλαμβανόμαστε την ανάπτυξη, τη κουλτούρα και την ευζωία μας ως λαός.

Μην τα αναγάγουμε λοιπόν όλα σε κόμπλεξ ή μεγαλοϊδεατισμό, ή επικοινωνιακά τερτίπια μόνο για τις εντυπώσεις. Αυτά είναι εύκολα λογάκια που δεν λένε πια τίποτα και σε κανέναν. Μα έτσι κι αλλιώς, το μουσείο από μόνο του δεν είναι κανένα μεγαθήριο, ούτε αποσκοπεί στην ανάτασή μας ως έθνος και πίτσες μπλε. Είναι ένα μέσης έκτασης εξαιρετικά λιτό αρχιτεκτόνημα, που θα μείνει στις επόμενες γενιές, και το σημαντικότερο, θα σώσει οριστικά τα μάρμαρα του Παρθενώνα (παράμετρος για την οποία όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, λες και τα μάρμαρα είναι μικροκεραμικά της πλάκας).

Δεν καταλαβαίνω γιατί η στάση ζωής “think big” θα πρέπει να αφορά όλους τους άλλους λαούς του κόσμου εκτός από εμάς τους Έλληνες. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην έχουμε το δικαίωμα να δούμε μια φορά τα πράγματα και με λίγο ρομαντισμό εκτός από τον ρεαλισμό που είδαμε πού μας οδήγησε. Ούτε καταλαβαίνω γιατί αρνούμαστε από τον εαυτό μας τη χαρά της ουτοπίας, που χρειάζεται κι αυτή, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα προχώραγε ο κόσμος και δεν θα υπήρχε η τέχνη στη ζωή μας. Και τέλος, μου είναι αδύνατον να καταλάβω γιατί πρέπει μια ζωή εμείς οι Έλληνες να συμβιβαζόμαστε με «ταπεινές προτάσεις», με μίζερες κλίμακες, με μικρά πραγματάκια και ανέμπνευστα-«σεμνά» έργα, στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου «μέτρου» που ούτε για να ζήσουμε, ούτε για να πολιτευθούμε το μεταχειριζόμαστε. Το θυμόμαστε μόνο έτσι και τολμήσουμε και σηκώσουμε λίγο το κεφάλι...
Τόσο πολύ έχει περάσει στο κύτταρό μας ότι εκτός από μικροί είμαστε και κακομοίρηδες;

[Asimov]

«Αν δε μπορεις να κανεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλαχιστον μην την εξευτελίζεις»
Καβάφης

Φιλε μου Υ σε πολλα απ’ οσα λες δε θα διαφωνήσω. Ομως μπερδεύεις την κακομοιρια με τη σεμνοτητα. Την απραξια με τη λιτοτητα κι αυτο σε οδηγει σε λάθος συμπερασματα. Καταρχην για να σωθουν τα μαρμαρα πρεπει να επιστρεψουν! Μηπως ειναι εξαιρετικα ακαιρη η δημιουργια χωρου που θα στεγασει θησαυρους που δεν εχουμε; Μου λες πως δεν ειναι ολα μια επικοινωνιακη φουσκα... Μα μολις προσφατα ακουσαμε τον Πρωθυπουργο να ψιθυριζει στον Βρετανο ομολογο του «τι θα γινει με τα μαρμαρα; Εχουμε κι εκλογες!» (...) Λες να περισσευουν οι καλες προθεσεις και το οραμα σε μια ηγεσια (και αντιπολιτευση βεβαιως, ουδεις αναμαρτητος) με τετοιες τακτικες. Οι ιδιοι που διαπραγματευονται ΕΤΣΙ την επιστροφη επισπευδουν και την κατασκευη του Μουσειου. Κι αν αλλοι αναλαβουν μετα τις 7 Μαρτιου, ειμαι σιγουρος πως θα συνεχισουν σ’ αυτο το μοτιβο. Κι εδω κολλαει ο Καβαφης. Μακαρι να ‘τανε το Μουσειο της Ακροπολης το προβλημα της Αθηνας. Μακαρι να εφτανε αυτο να αναδειξει την πολιτιστικη μας κληρονομια, να ομορφυνει μια ασχημη πολη. Ομως η αυθαιρεσια κρατικη και ιδιωτικη δεσποζει γυρω μας κι οι μεγαλες ιδεες θα μπορουσαν αντι να αναλωνονται σε συζητησιμα οραματα να προσφερουν μια καλυτερη καθημερινοτητα στον πολιτη. Ν’ απαλλοτριωνουν τσιμεντο και να δημιουργουν πρασινο, να γκρεμιζουν σαβουρες για να αναπνευσει η πολη και οχι για να σκοτεινιασει κι αλλο ο ουρανος. Κοινως: ολα τα ‘χε η μαριορη, ο φερετζες της λειπει! Το παραδειγμα του μητροπολιτικου παρκου (;; στο Ελληνικο ειναι προσφατο. Κι εκει θα χτιστουν συνεδριακα κεντρα – μνημεια αρχιτεκτονικης και συναμα περαιτερω επιβαρυνση μιας ηδη τσιμεντοποιημενης περιοχης. Αν θελουν μουσειο ας εξασφαλισουν πρωτα την επιστροφη των μαρμαρων. Ας σεβαστουν εμενα, τον πολιτη και τη θεα μου στον Βραχο. Ας κανουν μια συνετη περιβαλλοντικη μελετη κι ας το χωροθετησουν οπου θα δημιουργει την μικροτερη οχληση, εστω κι αν ειναι μακρια απο τον Βραχο, εστω κι αν η συνδεση με τις αρχαιοτητες που απομενουν σ’ αυτον ειναι πιο χαλαρη. Ας διαθεσουν κονδυλια στον Πολιτισμο και την Παιδεια που εξευτελιζεται καθημερινα σε πιο ταπεινες, με μια πρωτη θεωρηση, αλλα πολυ πιο ουσιαστικες κι επειγουσες δρασεις. Ας δημιουργηθουν σκεπτομενοι πολιτες που θα κρινουν και θα επι ή απο-δοκιμαζουν συνειδητα τετοιες εξαγγελιες ή προτασεις. Ας μην ειμαστε εικονολάτρες αλλα οραματιστες, πολιτισμος δε σημαινει πολυτελεια αλλα δημιουργικοτητα κι οι φανφαρες δεν αναδεικνυουν, εξευτελιζουν...

[exitmusician]

[Asimov]

Αλλο επιχειρηματα αλλο προφασεις... Αυτες παντα θα βρισκονται ακομα κι αν φτιαξουμε το καλυτερο μουσειο του κοσμου

[Ypsilon]

Αγαπητέ Asimov, αρχίζουμε και συνενοούμαστε. Προφανώς συμφωνώ με το πνεύμα των περισσοτέρων που είπες, επειδή όμως δεν θέλω να ξεφύγω πολύ από το πνεύμα του topic, θα επιμείνω στα του Μουσείου. Για τα υπόλοιπα ίσως θα πρέπει να συνεχίσουμε στο "κλουβί με τους τρελούς" όπου υπάρχει ένα topic που εξετάζει τις σχέσεις κράτους-πολίτη.
Κατ’ αρχάς, δεν νομίζω ότι μπερδεύω την κακομοιριά με τη σεμνότητα. Απεναντίας, λέω όσα λέω, ακριβώς επειδή πιστεύω ότι τα έχω ξεχωρίσει επαρκώς μέσα μου. Άρα η «παρεξήγηση» προέρχεται από το τι θεωρεί ο καθένας μας «σεμνότητα» και τι όχι. Εσύ μάλλον πιστεύεις ότι σεμνότητα είναι ο τρόπος. Εγώ πάλι πιστεύω ότι είναι το μέσον. Η δική σου εκδοχή είναι πολύ ρομαντική, γιατί η εποχή μας δεν συγχωρεί, δεν καταλαβαίνει ούτε και ανέχεται τη σεμνότητα, με την στενή έννοια του όρου. Απεναντίας, εγώ νομίζω ότι μπορώ να κάνω σπουδαία πράγματα τηρώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στο τι θέλει η εποχή μας και τι επιδιώκω εγώ να δείξω ως ενεργός πολίτης, χωρίς πολλές φλυαρίες. Το «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας» είναι μια απόλυτα εφικτή στάση ζωής και στις μέρες μας.
Με τη διαφορά ότι αυτή η «ευτέλεια» δεν είναι δυνατόν να υποτάσσεται στη λογική της σμίκρυνσης των πάντων, μόνο και μόνο για να τηρηθούν κάποια αμφίβολης εντιμότητας προσχήματα.
Το Μουσείο, ας πούμε, έτσι όπως δείχνει στις μακέτες καθηλώνει με την απλότητά του, δεν προσπαθεί να το παίξει «Βερσαλλίες»...

Καταλαβαίνω όμως ότι αλλού είναι η αντίρρησή σου, αλλά εγώ δεν θα δαιμονοποιούσα για μια ακόμα φορά τους πολιτικούς οποιουδήποτε χώρου. Αυτός είναι ο εύκολος δρόμος. Έχω το μυαλό να κρίνω ανεξαρτήτως των δικών τους χειρισμών και φιλοδοξιών, αν αυτό το μουσείο το χρειαζόταν η Αθήνα ούτως ή άλλως. Η απάντηση είναι πολύ απλή: Κι αν ακόμα δεν γυρίσουν ποτέ τα κλεμμένα μάρμαρα, το μουσείο αυτό έπρεπε να γίνει. Τα -πάμπολλα- γλυπτά του Παρθενώνα τα οποία βρίσκονται στην κατοχή μας, όχι μόνο χαντακώνονται, αλλά κινδυνεύουν στην τωρινή «αποθηκούλα» του βράχου που έχει το θράσος να αποκαλείται μουσείο. Για να μη μιλήσω για τα εκατοντάδες κομμάτια που σαπίζουν στις αποθήκες μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχει χώρος και τρόπος να εκτεθούν!

Αυτό για μένα είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για να προχωρήσει το έργο, και δεν δίνω δεκάρα τσακιστή αν το πολιτικό μάρκετινγκ για τους δικούς του λόγους, προσπαθεί να μου περάσει την ιδέα ότι "Νέο Μουσείο = Νέο εθνικό όραμα". Αυτά ας τα πιστεύουν οι ημιμαθείς, οι εθνικόφρονες ή όσοι δεν μπορούν να εμβαθύνουν στην ουσία των πραγμάτων. Ο πολίτης όμως που αποφάσισε να μην ζει σαν λοβοτομημένος, οφείλει να παραδεχτεί ότι αυτό το Μουσείο είναι κάτι πολύ περισσότερο από «ντουβάρια που κρύβουν τη θέα του ουρανού».
Κι αν ακόμα χτίζονταν σε άλλο μέρος φίλε μου, θα έκρυβαν ομοίως τη θέα του ουρανού. Για να μην πω ότι αυτή η λύση που προτείνεις, πάλι ενέχει τον σπόρο του «ωχ αδερφέ, ας βρούμε εκεί πέρα ένα οικόπεδο με λίγη άπλα, κι ας το χτίσουμε εκεί». Λες κι αυτό δεν θα σημάνει με τη σειρά του την επί ίσοις όροις «καταστροφή» του εναλλακτικού χώρου ανέγερσης του Μουσείου. Συνεπώς; Φαύλος κύκλος...
Γι’ αυτό σου λέω. Ενώ τουλάχιστον τώρα, ένα κομμάτι του μετώπου της (προνομιακής και καταπράσινης, μην το ξεχνάς) Διονυσίου Αρεοπαγίτου απαλλάχτηκε οριστικά από μια συστάδα άθλιων κτισμάτων χωρίς να κοπεί ούτε ένα δέντρο, για να δεχθεί ένα έργο των χειρών μας που θα αποδεικνύει εμπράκτως τον σεβασμό και τη φροντίδα των Ελλήνων για ένα μνημείο το οποίο δεν μας καθόρισε απλώς, μας γέννησε...
Κι αυτό για μένα είναι τεράστιο κέρδος και ένα ενθαρρυντικό μήνυμα ότι επιτέλους αρχίζουμε με καθυστέρηση ενός αιώνα να διαχειριζόμαστε την καθημερνότητά μας με μια άλλη αισθητική. Τις φανφάρες, ή την επιδεικτική πολυτέλεια που επικαλείσαι, εγώ δεν τα βλέπω πουθενά (σου ξαναλέω: βράσε τους πολιτικούς. Την ψυχή σου κοίτα). Απεναντίας, βλέπω αυτό που λέμε «ο πολιτισμός στις καλύτερές του στιγμές». Και συμβαίνει στην Αθήνα που εμείς καταστρέψαμε...

[Asimov]

Σίγουρα αρχιζουμε και συνεννοουμαστε. Και καταλαβαινομαστε αν και διαφωνουμε! Για να σου πω την αληθεια το μεσον και τον τροπο εγω δεν τα ξεχωριζω. Δε μπορω να διακρινω τις εννοιες. Εργο ανθρωπων ειναι το μουσειο. Πως να το θεωρησω εννοια ανεξαρτητη απο τους εμπνευστες και δημιουργους του; Πως να το απομονωσω απο τα κινητρα και τις επιδιωξεις; Δεχομαι οτι ειναι ενα οραμα, ενα βημα στο «ευ ζην». Ο καλυτερος τροπος ομως να καλυψεις μια ζοφερη πραγματικοτητα ειναι το φανταχτερο περιτυλιγμα. Το μουσειο (αναμεσα σε αλλα τετοια προσχηματα) ειναι Δουρειος Ιππος. Δημιουργει την ψευδαισθηση οτι κατι κινειται, οτι κατι γινεται επιτελους (κι εσυ το πιστευεις: μια Αθηνα που αλλαζει, λες) αλλα στην πραξη ολα νεκρωνονται σιγα-σιγα και, το χειροτερο, σκοπιμα... Νομιζεις οτι κερδισες μια μαχη μα στην ουσια χανεις τον πολεμο... Ετυχε να παρακολουθω ενα συνεδριο του ΙΜΕ το καλοκαιρι, οπου ο Φωτιαδης μιλησε για το μουσειο κι εδειξε και μακετες (βρεθηκαν και 2-3 που του την πεσανε!). Δε μου φανηκε και τοσο απλο, αλλα μαλλον επιβλητικο. Εχεις δικιο για την χωροθετηση. Οπου και να το φτιαξουνε παραπανω τσιμεντο θα ειναι. Εχεις δικιο για τις αρχαιοτητητες που μενουν απροστατευτες στο παλιο. Γελαει ο κοσμος. Ομως η επιλογη του χωρου δε θα μπορουσε να ειναι χειροτερη και στο κατω-κατω της γραφης η Αθηνα διαθετει ηδη ενα αρχαιολογικο μουσειο. Ας το ανακατασκευασουνε (σοβαρα, οχι τα μπαλωματα που κανουνε τωρα) να στεγασει τις αρχαιοτητες που μιζεριαζουν στο Βραχο. Οταν (...) γυρισουν τα μαρμαρα βλεπουμε (οχι απο αναβλητικοτητα αλλα απο ελλειψη "καθαρών" λυσεων). Και για να μην παρεξηγουμαι: μακαρι μια μερα η Αθηνα να γινει ενας τοπος διαλογισμου με σπουδαια ιδρυματα που θα αναδεικνυουν τηνν ιστορια της, την κληρονομια της. Πριν ομως αποκαταστησουμε την πολη μας ας αποκαταστησουμε την αξιοπρεπεια μας. Κι ας συνοδευτουν τα εργα μας απο καλες προθεσεις. Αυτες δινουν στα ντουβαρια ζωη.

ΥΓ. Τυχαινει να εργαζομαι κι εγω σε ενα (κρατικο) μουσειο. Τα πραγματα τα βλεπω απο μεσα. Καμια φορα σιχαινομαι. Πως να πιστεψω σε οραματα ανθρωπων χωρις ψυχη;

[Ypsilon]

Φίλε Asimov, αν η πραγματικότητα που ζούμε είναι τόσο ζοφερή, να είσαι βέβαιος ότι οι κρατούντες δεν θα σκέφτονταν ποτέ τη λύση του Δούρειου Ίππου με τη μορφή ενός Μουσείου για να τη φτιασιδώσουνε. Στην Ελλάδα ζούμε, και τους μάθαμε καλά τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων, μαζί με την κουλτούρα τους και την αισθητική τους. Επιπροσθέτως, δεν βλέπω (σκοτεινά) κίνητρα και επιδιώξεις στη δημιουργία ενός Μουσείου. Δεν μπορεί να είναι φορέας διαπλοκής ένα και μόνο κτήριο, κι αν ήθελαν κάποιοι να «φάνε» (για να γίνω κι εγώ λαϊκούρα), μπορούσανε άνετα να το κάνουν μέσα από άλλες δράσεις, λιγότερο προβεβλημένες ή λιγότερο αμφισβητούμενες για να έχουν και τα νώτα τους καλυμμένα καλύτερα.
Τρίτον, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο λάθος η χωροθέτηση του Μουσείου, και μάλιστα από τη στιγμή που δεν θίχτηκε ούτε το πράσινο, αλλά ούτε και υπήρχε πιο πρόσφορο μέρος μέσα στην Αθήνα για να γίνει.

Μετά από όλα αυτά, μπορώ να εικάσω ότι το Μουσείο που εργάζεσαι δεν είναι το Εθνικό Αρχαιολογικό. Διότι τότε θα ήξερες πως είναι τόσο μεγάλες οι ανάγκες για να στεγάσει τις δικές του συλλογές, και παράλληλα είναι τόσα πολλά τα εκθέματα του Παρθενώνα, που δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να χωρέσουν στις αίθουσές του, ακόμα κι αν προχωρήσει κάποτε η εις βάθος επέκταση του Μουσείου, κάτω από τον περίβολό του.
Επιπλέον, είναι εντελώς άκομψο και μουσειολογικά αδόκιμο να εκτίθενται οι αρχαιότητες απλώς με τη μορφή και τη λογική στέγασης σε έναν χώρο. Ο Παρθενώνας δεν είναι ένα οποιοδήποτε μνημείο, είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο και είναι επιβεβλημένη η αυτονομία των άφθαστων συλλογών του, τόσο για την καλύτερη επιστημονική μελέτη, εμπέδωση και τεκμηρίωση, όσο και για το καθαρά διδακτικό μέρος του θέματος, που δεν είναι άλλο, από την επιμόρφωση του κοινού.
Στο Παρίσι, πχ, φαντάζεσαι ότι οι θησαυροί της Orangerie, του Jeu de Paume και κυρίως του Orsai, δεν χώραγαν να εκτεθούν στο παρακείμενο Λούβρο; Χώραγαν και περίσσευαν! Απλά οι άνθρωποι σοφά ποιούντες, διαχώρισαν τις περιόδους και τις τεχνοτροπίες της ζωγραφικής και τις στέγασαν σε διαφορετικά μέρη, όχι μόνο για να μην είναι στριμωγμένα τα έργα ή αχταρμάς με τα υπόλοιπα εκθέματα, αλλά περισσότερο για την πληρέστερη ανάδειξη και κατανοήσή τους από το κοινό.
Έτσι λειτουργούν σήμερα τα Μουσεία, όχι άντε, να στριμώξουμε το σύμπαν σε δέκα καμαρούλες, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε!!!

Κάτω απ’ όλες αυτές τις συνθήκες λοιπόν, πιστεύω ότι από το συγκεκριμένο έργο δεν λείπουν καθόλου οι καλές προθέσεις και δεν καταλαβαίνω αυτήν την επιχειρούμενη γενίκευση των πάντων. Όσο για τη χαμένη μας (?) αξιοπρέπεια, δεν βλέπω γιατί να μην την αναζητήσουμε και μέσω του πολιτισμού, ή παράλληλα με τις άλλες δράσεις μας. Γιατί την διαχωρίζουμε από την υπόλοιπη ζωή μας, ποιος έχει άραγε τη συνταγή περί του πώς ανακτάται η αξιοπρέπεια; Και κυρίως, ποιος με λέει αναξιοπρεπή;

Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Ζούμε βάρβαρα και εκχυδαϊσμένα, κι αντί να προσπαθούμε να βελτιωθούμε σε βασικά σημεία, μεγαλοπιανόμαστε με ένα Μουσείο στο οποίο ίσως να μην πατήσουμε καν το πόδι μας. Μας ενδιαφέρει η εικόνα που θα δείξουμε κι όχι η εντύπωση που αφήνει αυτή η εικόνα όταν εμείς κινούμαστε μέσα της σαν κανίβαλοι που φόρεσαν φράκο και ημίψηλο (που θα’ λεγε και η μακαρίτισα η Μαλβίνα).
Εντάξει, αλλά και η ζωή προχωράει φίλε μου, και οι ανάγκες μας επίσης. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε όλα στην άκρη προκειμένου να εκπολιτισθούμε πρώτα. Αυτά τα –ουτοπικά- πράγματα δεν γίνονται με ένα κουμπί που το πατάς κι όλα αλλάζουν. Παίρνουν χρόνο, αλληλοκαλύπτονται με την καθημερινότητά μας, κι όπως συμβαίνουν τόσα στραβά και ανάποδα γύρω μας, με τον ίδιο τρόπο έρχονται και τα καλά. Και είναι λίγα! Να τα κάνουμε ακόμα λιγότερα; Να μην ζούμε στο μεταξύ; Να μην ελπίζουμε; Κι επειδή κέρδισα μια μάχη αλλά στην ουσία χάνω τον πόλεμο, τι πρέπει να κάνω; Να το παραδεχτώ με ηττοπάθεια και να κάτσω στ’ αυγά μου κλαίγοντας τη μοίρα μου, ή να παρέμβω περισώζοντας όσα μπορώ, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση μου με την κοινωνία και τον ίδιο μου τον εαυτό, και δημιουργώντας πολιτισμό για τα παιδιά μου;

[Asimov]

Όχι, δεν είναι το Αρχαιολογικό! Έχεις δικιο και μαζί άδικο. Καταλαβαίνω (και εν πολλοίς συμμερίζομαι) το σκεπτικό σου αλλά διαφωνω. Και νομιζω οτι, εν προκειμενω, ο ρομαντικος εισαι εσυ! Ίσως καποια στιγμή να συνεχίσουμε αυτήν την κουβέντα και να την ενταξουμε σε ένα ευρύτερο πλαισιο. Είναι όμως κατι που θέλω να διευκρινίσω. Μονο μοιρολάτρης δεν είμαι! Αντίθετα πιστεύω οτι οι τομες πρεπει να ειναι πολυ βαθυτερες απο ενα μουσειο ή απο μια (αποτυχημενη) εκθεση συγχρονης τεχνης. Μαλλον ψιχουλα σε εναν τοπο που αλλιως εμαθε κι αλλιως καταντησε. Εκει στηριζεται (κυριως) η διαφωνια μου. Χαιρομαι παντως που κανουμε τετοιες κουβεντες. Γηρασκω αει διδασκομενος!

ΥΓ Ο καλυτερος τροπος να «φανε» καποιοι ειναι τετοιες δρασεις! Παρεχουν την ΤΕΛΕΙΑ καλυψη! Πιστεψε με. Κατι ξερω…

[Ypsilon]

ΟΚ, ούτε το έκρυψα ούτε ντρέπομαι να πω ότι σε θέματα όπως αυτό, φυσικά και είμαι ρομαντικός. Αλίμονο αν παρίστανα τον ορθολογιστή ανατέμνοντας διαρκώς μια μύγα για να δω τι έχει μέσα της !!!
Προφανώς και οι τομές πρέπει να είναι βαθύτερες από ένα μουσείο, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς!
Αν περιμένουμε να ανοίξουν οι ουρανοί και να βρέξουν...τομές, τότε δεν κάνουμε τίποτα!! Κι επειδή ο τόπος "κατάντησε" όπως κατάντησε, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς δεν δικαιούμαστε να αναστρέψουμε αυτό το κλίμα. Με θεωρίες μόνο, όσο καλοπροαίρετες και να είναι, δεν γίνεται δουλειά...

[Asimov]

Παμε λοιπον στην πραξη! Εκλογες ερχονται, να διαδηλώσουμε κι εμεις ως stadia.gr μπας και κανουμε τιποτα!

[Demetrio]

3 εύκολες ερωτήσεις για τα τυχερά παιδάκια που μένουν στην αγαπημένη μας Αθήνα:
1) Έχει κανείς καμία πρόσφατη φωτογραφία από την περιοχή Μακρυγιάννη;
2) Οι πολυκατοικίες του οικοπέδου Μακρυγιάννη έχουν κατεδαφιστεί όλες;
3) Υπάρχουν νέα για της εργασίες ανέγερσης του νέου μουσείου;

Thanks

[Lucretius]

Από τα "ΝΕΑ"

Tο Nέο Mουσείο Aκροπόλεως χάνει το ραντεβού με τους Ολυμπιακούς Aγώνες του 2004, εξαιτίας (δικαστικών κυρίως) καθυστερήσεων

Περισσότερα από δέκα δισεκατομμύρια (σε δραχμές) υπολογίζεται ότι έχουν ήδη πληρωθεί έως τώρα σε απαλλοτριώσεις ακινήτων - το 65% του συνόλου - για την ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως. Θέματα όπως η χωροθέτηση του Μουσείου και η μεταχείριση των υποκείμενων αρχαιοτήτων έχουν κριθεί με αμετάκλητη απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Όμως η υπογραφή της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που θα δίνει το πράσινο φως στον εργολάβο για την έναρξη των εργασιών, καθυστερεί από τον περασμένο Οκτώβριο.

«Έστω και μέχρι τον Δεκέμβριο του 2003 να είχαμε την άδεια ανέγερσης θα προλαβαίναμε τουλάχιστον να στήσουμε μια αίθουσα στο ισόγειο του Νέου Μουσείου για να εκτεθούν τα γλυπτά της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα, τα οποία βρίσκονται από το 1992 στις αποθήκες», έλεγε χθες ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, με την ευκαιρία της παρουσίασης της ολοκληρωμένης μακέτας με την αίθουσα του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο, που περιλαμβάνεται στην έκθεση - ντοκουμέντο. H έκθεση, που άνοιξε χθες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, επιχειρεί μία φωτογραφική επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα που βρίσκονται στην Αθήνα και στο Λονδίνο με τη μέθοδο του φωτομοντάζ.

Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας για το Νέο Μουσείο, αφού πρώτα υπενθύμισε ότι ο στόχος για τον Αύγουστο του 2004 είχε ήδη περιορισθεί στο κέλυφος και την ισόγεια αίθουσα, τόνισε: «Σε ένα ευνομούμενο κράτος, η ευθύνη για το πώς πορεύονται τα πράγματα δεν ανήκει μόνο στα πολιτικά όργανα του κράτους, ανήκει πολύ συχνά στα δικαστικά όργανα και περιμένουμε πάντα από τα δικαστικά όργανα του κράτους να κινούνται στις υποθέσεις αυτές πιο γρήγορα. Περιμένουμε πάρα πολλούς μήνες τις αποφάσεις και τα πρακτικά του Ελεγκτικού Συνεδρίου, για παράδειγμα, θα έπρεπε να υπάρχει μια μεγαλύτερη αίσθηση επείγοντος στα θέματα αυτά...».

Όσο για το τι πρόκειται να γίνει με την έκθεση των Γλυπτών του Παρθενώνα, ο κ. Βενιζέλος επέμενε: «Έκθεση στην ισόγεια αίθουσα του νέου κτιρίου θα υπάρχει οπωσδήποτε. Εάν δεν υπάρχει η έκθεση της επανένωσης (των ελληνικών Γλυπτών με αυτά που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο), θα υπάρχει η έκθεση της ανάδειξης του ακρωτηριασμού. Δεν το λέω ως απειλή, είναι μια πραγματικότητα. Δεν θα έχει κανείς αμφιβολία ότι όσοι έρθουν στην Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα πληροφορηθούν τι συμβαίνει. Ούτε έχει κανείς αμφιβολία ότι οι τηλεοπτικές ώρες μετάδοσης που έχουμε, όχι για τους Αγώνες, αλλά για την Ελλάδα και τις ελληνικές αρχαιότητες, θα αναδείξουν το πρόβλημα παγκοσμίως».


H έκθεση «H επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Πολιτιστική Επιταγή», που εγκαινιάστηκε χτες στο Μέγαρο Μουσικής, πραγματοποιείται πρώτη φορά στην Αθήνα αλλά έχει παρουσιασθεί στο Παρίσι, την Κύπρο και αλλού. Το θέμα της είναι, όπως το έθεσε ο κ. Ζυλ Ντασσέν, πρόεδρος του Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη» που πήρε την πρωτοβουλία της διοργάνωσης, «απλώς ότι τα Γλυπτά πρέπει να ενωθούν για λόγους αισθητικούς, ιστορικούς, πολιτιστικούς και εν τέλει απλής λογικής. Οι εικόνες της έκθεσης αποτελούν τα πιο εύγλωττα παραδείγματα των διαμελισμένων Γλυπτών του Παρθενώνα. Το κεφάλι αναζητά το σώμα του, τα πλευρά των αλόγων χρειάζονται τα πόδια και τις οπλές τους, το κεφάλι της θεάς Αθηνάς αναζητά τον κορμό του».



INFO
«Η επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη, τηλ. 210-7282.000). Οργάνωση: Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη. Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακροπόλεως. Υπουργείο Πολιτισμού. Έως 28 Μαρτίου, καθημερινά 10.00 - 18.00. Είσοδος ελεύθερη. Κατάλογος: 5 ευρώ.

[Lucretius]

Και από την "Ε"


Τα ακρωτηριασμένα περιμένουν...

«Θα καταγγείλουμε τον ακρωτηριασμό ή θα γιορτάσουμε την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Το δίλημμα αυτό απασχολεί όλους όσοι σχεδιάζουν την προσωρινή έκθεση στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Κι αυτό φαντάζομαι πως είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πάρα πολύ και τη βρετανική πλευρά», είπε χθες ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος, εγκαινιάζοντας στο Μέγαρο Μουσικής την έκθεση «Η επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Πολιτιστική Επιταγή» (28 Φεβρουαρίου-28 Μαρτίου).

Αν δεν έρθουν τα Γλυπτά «δημιουργείται ένα τεράστιο διεθνές πολιτιστικό και πολιτικό ζήτημα». «Δεν θα έχει κανείς αμφιβολία ότι όσοι έρθουν στην Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα πληροφορηθούν τι συμβαίνει. Ούτε έχει κανείς αμφιβολία ότι οι τηλεοπτικές ώρες μετάδοσης που έχουμε, όχι για τους Αγώνες, αλλά για την Ελλάδα και τις αρχαιότητες, θα αναδείξουν ένα πρόβλημα παγκοσμίως». Τόνισε μάλιστα ο υπουργός ότι αυτό που λέει «δεν αποτελεί απειλή, αλλά πραγματικότητα».

Το ζήτημα είναι διεθνές και αφορά όλο τον κόσμο, όπως είπε, επαναλαμβάνοντας την πρότασή του να γυρίσουν τα γλυπτά ως παράρτημα του Βρετανικού Μουσείου μέσα στο Μουσείο της Ακρόπολης, με την παράλληλη υποχρέωσή μας να τους στέλνουμε περιοδικές αρχαιολογικές εκθέσεις.

Η εικόνα του ακρωτηριασμού

Ο κ. Βενιζέλος θύμισε τη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών Μπλερ-Σημίτη στο Λονδίνο, όπου συμφωνήθηκε να συναντηθούν οι υπουργοί Πολιτισμού των δύο χωρών και να συζητήσουν το θέμα. Η συνάντηση αυτή θα γίνει μετά τις εκλογές, γιατί δεν ήθελε «η υπόθεση αυτή να μπει στην προεκλογική διαμάχη». Αλλωστε, και «στις δύο θητείες μου στο ΥΠΠΟ απέφυγα επιμελώς να μετατρέψω το γεγονός σε εσωτερικής κατανάλωσης», είπε. «Εστιάσαμε πάντα το ενδιαφέρον μας στο εσωτερικό του Ηνωμένου Βασιλείου». Και η έκθεση που παρουσιάζεται τώρα στην Αθήνα δεν σχεδιάστηκε για να το εσωτερικό της χώρας. Οργανώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού, το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη και τον Οργανισμό Ανέγερσης του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και παρουσιάστηκε το 2002 στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, έπειτα στην Πύλη Αμμοχώστου στην Κύπρο και το 2003 στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι.

Το ενδιαφέρον της έκθεσης αυτής είναι ότι γίνεται πλήρως κατανοητός ο ακρωτηριασμός των Γλυπτών. Ο επισκέπτης βλέπει τις διαμελισμένες μορφές ενοποιημένες ψηφιακά. Τα τμήματα που βρίσκονται στο Λονδίνο αποδίδονται με σκούρο χρώμα και τα εν Αθήναις με λευκό. Πληροφορείται επίσης ότι από τους 96 σωζόμενους λίθους της ζωφόρου του Παρθενώνα, οι 56 βρίσκονται στο Λονδίνο και οι 40 στην Αθήνα. Από τις 63 σωζόμενες μετόπες, οι 48 είναι στην Αθήνα και οι 15 στο Λονδίνο. Και από τις 28 σωζόμενες μορφές των αετωμάτων, οι 19 βρίσκονται στο Λονδίνο και οι 9 στην Αθήνα. Δηλαδή το 60% των Γλυπτών είναι στο Βρετανικό Μουσείο και μόνο το 40% στην Αθήνα.

Ο Ζυλ Ντασσέν, μιλώντας για την έκθεση του Παρισιού, είπε ότι πολλοί βλέποντας το διαμελισμό του μνημείου «θύμωσαν», «πολλοί είπαν τη λέξη "ντροπή". Είναι προφανές για όλους ότι τα γλυπτά πρέπει να επανενωθούν για πολλούς λόγους: ιστορικούς, πολιτιστικούς, αισθητικούς...».



Περιμένοντας τον εργολάβο

Θα είναι όμως έτοιμο το νέο Μουσείο της Ακρόπολης ώς τον Αύγουστο; Γιατί εκκρεμούν κι άλλες προσφυγές στο Συμβούλιο Επικρατείας. Και το σημαντικότερο, αναμένεται από τον περασμένο Οκτώβριο το πράσινο φως από το Ελεγκτικό Συνέδριο για την υπογραφή της σύμβασης με τον εργολάβο, είπε ο πρόεδρος του ΟΑΝΜΑ Δημήτρης Παντερμαλής, ξεναγώντας μας στη μακέτα της αίθουσας του Παρθενώνα που εκτίθεται. Στη μακέτα αυτή έχουν τοποθετηθεί στις ακριβείς θέσεις τους όλα τα γλυπτά στα αντίγραφά τους (εξαιρετική δουλειά μικρογλυπτικής). Τα τμήματα που θα λείπουν θα χάσκουν ως κενά με την ένδειξη πως βρίσκονται στο Λονδίνο, κάτι που ενοχλεί πολύ τη βρετανική πλευρά.



Η αίθουσα του Παρθενώνα θα έχει τις διαστάσεις του ναού (21x60μ.) με ένα αίθριο στο κέντρο, στο οποίο θα σε βγάζουν οι σκάλες. Εκεί, θα στηθεί ένα ομοίωμα του ναού της Αθηνάς Νίκης με τα αυθεντικά τμήματα της ζωφόρου του και στον υπόλοιπο χώρο του αιθρίου θα παρουσιάζονται οι λογαριασμοί του Παρθενώνα, το κόστος ανέγερσής του, όπως έχει αυτό αποτυπωθεί σε αρχαίες επιγραφές.

Στις νοητές πλευρές του σηκού και στο ύψος του θεατή θα εκτεθεί η ζωφόρος του Παρθενώνα. Ετσι, ο σημερινός επισκέπτης θα έχει το προνόμιο περπατώντας να «διαβάζει» τη σύνθεση όπως την έβλεπε ο Φειδίας μέσα στο εργαστήρι του, δηλαδή πριν τοποθετηθεί ψηλά στον ναό.

Σε απόσταση πέντε μέτρων από τη ζωφόρο και ανάμεσα στις κολόνες του Μουσείου, που θα πέσουν στις θέσεις των αρχαίων κιόνων, θα τοποθετηθούν οι μετόπες (στις ακριβείς θέσεις τους).

Πέντε μέτρα μπροστά, στις δύο στενές πλευρές, θα εκτεθούν τα δύο αετώματα. Κατά σύμπτωση, στην ανατολική πλευρά του ναού, αυτή που θα βλέπει από το γυάλινο κτίριο προς τον Παρθενώνα, έχουμε και τα περισσότερα γλυπτά: όλες τις μετόπες και τις λίθους της ζωφόρου και τα περισσότερα γλυπτά από το αέτωμα.

«Αυτή τη στιγμή η αίθουσα του Παρθενώνα είναι σημαδεμένη πάνω στο οικόπεδο, περιμένοντας τον εργολάβο», μας είπε ο κ. Παντερμαλής που δεν φαίνεται να έχει χάσει τις ελπίδες του για την ανέγερση του Μουσείου ώς το καλοκαίρι. Μπορεί να το έχουμε ως κέλυφος με την ισόγεια αίθουσά του τελειωμένη για την προσωρινή έκθεση των Γλυπτών του Παρθενώνα, λέει. Οσο για τις απαλλοτριώσεις, που έχουν προκαλέσει τις δικαστικές εμπλοκές και καθυστερήσεις του έργου, αυτές έχουν συντελεστεί κατά 65% και έχουν κοστίσει ήδη στο Δημόσιο 10 δισ. δρχ.

[/img]

[Mozart]

Το ίδιο θέμα έχει και η καθημερινή, ενώ ο κ.Παντέρμαλης κάνει αναφορά και σε ένα εναλλακτικό σχέδιο για το μουσείο.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_262146_25/02/2004_94921

[Ypsilon]

Πέρασα σήμερα από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με έναν φίλο μου, και είδα τα εξής:
- Ωραίος ο πεζόδρομος ! Τίγκα στο μηχανάκι ! Και από την Αμαλίας μέχρι το Μουσείο δεκάδες σκαλωσιές με προβολείς, διότι προφανώς κάποιο "ζωντανό" της πολιτικής μας σκηνής αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας το όραμά του για τον τόπο, στα όρια του σημαντικότερου αρχαιολογικού χώρου της Ελλάδας (και όχι μόνον)...

- Το Μουσείο δεν φαίνεται ούτε από τον πεζόδρομο, ούτε από πουθενά. Πολύ απλά, γιατί... δεν υπάρχει μουσείο! Από τη Μητσαίων και τη Χατζηχρήστου (κυρίως τη δεύτερη), μπόρεσα να δω καθαρά πίσω από τα μεγάλα πανώ ότι η θεμελίωση έχει καταχωθεί εντελώς με χώμα και προεξείχαν κάτι μικρές κυλινδρικές κολόνες.
Αυτό είχε προγραματιστεί να γίνει ούτως ή άλλως, για να προστατευθούν τα αρχαία όσο καιρό θα χτίζεται το Μουσείο.
Χωρίς εμφανή σημάδια οικοδόμησης λοιπόν, ο χώρος μοιάζει με μια τεράστια άδεια πλατεία! Δεν κινείται απολύτως τίποτα, και φυσικά ούτε λόγος για να είναι έτοιμη έστω και μια αίθουσα μέχρι τον Αύγουστο, όπως έλεγαν. Πάμε για τέλη 2007 λοιπόν. Και πάλι εμπρόθεσμοι θα είμαστε. Εξάλλου, το 2008 έχει πάλι Ολυμπιακούς.
Στο Πεκίνο !!!!

[PAVEL_13]

[Lucretius]

Απο το ICOMOS (http://www.icomoshellenic.gr/)